door overmoed bevangen...
Daar gaat hij!
Stralende blonde,
kogelronde...
Meer noch min.
Hij dronk je klatergouden melk,
liet zich verblinden door je licht,
wou verdampen in je warmte,
naderde je veel te dicht.
Verdoemd zal je daar eeuwig hangen,
vurig koper in eenzaam blauw,
met je woordeloos verlangen.
Zomermin, hij hield van jou!
- DagEnDauw -
... En zó zie ik het beeld bij deze woorden.
