Wat kan het toch zijn dat mensenoren zo aantrekkelijk maakt voor muggen?
Het uitzicht alvast niet, want meestal is het stikkedonker wanneer die insecten je trommelvlies komen teisteren.
Of stralen ze wellicht een voor muskieten waarneembare gloed uit, omdat ze het warmste lapje in de omgeving zijn ?
Geen idee, maar vannacht was er geen geroezemoes van de straat, noch geluiden van huis- of bedgenoten die me uit mijn slaap hielden, enkel dat venijnige zoemen van die ongenode gast, dat op ongeregelde tijdstippen aanzwol en weer verdween.
Vooralsnog bleek de onruststoker geen vrouwtje te zijn, want jeukende bobbels liet “hij” (dus) gelukkig niet achter.
Toch had ik veel liever de sprinkhaan van gisterochtend,
devoot als een non
haar dankgebed prevelend
voor het kleine strookje zon
in de kom van het krullende haagbeukenblad….
Terwijl deze septemberfotograaf
op de valreep nog
een lintje van kleurige plaatjes schoot
op de valreep nog
een lintje van kleurige plaatjes schoot
voor de plechtige decoratie van
een dappere “oudewijvenzomer”.
... daar hield ik tenminste een aangename herinnering aan over.
Voor meer kleur kan u ook nog een vijftal nazomerse aquarelletjes van mijn hand, in Dauw ’s labyrinth gaan bekijken.
Maar geniet vooral van het weekend en de gulle oktoberzon ...in deze "Indian summer".
