- puzzled bear 'Washable' - Olieverf op Canvas, schilderij en foto DagEnDauw -
Voorwas…
Van bovenaan de trap kijkt Da Vinci’s man van Vitruvius een beetje minachtend neer op mijn knuffelbeer en lacht.
‘Zie je wel wat er van komt als je me zonder nadenken maar wat staat na te apen?’
De knuffelbeer die in al zijn ijver de trap over het hoofd had gezien was naar beneden gedonderd en lag nu een beetje scheefgezakt onderuit in de hoek, met verongelijkte blik te staren naar degene waar hij al de hele tijd naar opkeek.
Het schrijnt een beetje in zijn borstkas. Hij deed toch alleen maar z’n best om net zo goed te worden als die grote meneer?
... Hoofdwas
Zo op het eerste gezicht zou je denken dat zijn hart door een onverlaat uit zijn lijfje werd gepulkt langs het gaatje in zijn borst, maar wanneer je achter de canvasflapjes gluurt, zie je als toeschouwer je eigen zoekende oog terugstaren vanuit het spiegeltje dat vol met vraagtekens staat.
Deze knuffel heeft een groot, hart en een open geest, met plaats voor iedereen die een beetje moeite doet er even een kijkje te gaan nemen, maar is bijgevolg ook heel kwetsbaar. Hij lijkt ontwetend maar is het niet.
Wij zijn het zelf die de meest essentiële dingen in dit leven schijnen te vergeten.
Af en toe heeft de mensheid het gewoon nodig om hieraan herinnerd te worden.
Vooral kleine kinderen maar ook hier en daar wat volwassenen hebben er nog weet van.
Er wordt doorgaans niet ècht naar hen geluisterd, hoewel we de indruk hebben en geven, dat dit wel zo is...
in het beste geval is de enige reactie die ze ècht ontlokken een vage goedmoedige glimlach of een hartelijke lach …
Maar ach, tijd en ervaringen brengen héél af en toe ook wel eens raad, en er lang mee zitten is niets voor hen. Vergeven en vergeten is beslist één van hun sterkere kanten.
Lachen is trouwens net zo gezond.
... Spoelen en droogzwieren
Ooit maakte ik dit schilderij in het kader van een groepstentoonstelling rond het thema speel goed.
Het is het portret van mijn allereerste knuffelbeer die mijn grootvader me ooit ten geschenke gaf voor m’n tweede of derde verjaardag. Hij kreeg de naam “waschbar” zonder puntjes, want een wasbeer is hij immers niet.
Eigenlijk dankt hij zijn naam aan het ticketje in zijn linkerzijde waarop de voorschriften verduidelijkten dat deze knuffel wasbaar was in de machine.
Veel later, toen ik zelf al moeder was, vond ik in een voorleesboek, het verhaal van Michael Ende over de avonturen van een beer met een soortgelijke naam die op zoek gaat naar de zin van het leven. En die twee heb ik verenigd in dit puzzelschilderij tot ‘Puzzled bear, Washable’
En dan nu… Ophangen en drogen, of doe ik het in dit geval beter in omgekeerde volgorde..?
-DagEnDauw -
