Ken je dat? Zo’n dag waarop alle elektronica het vertikt om mee te werken?
De batterij van je GSM die forfait geeft alvorens je, om die ellenlange ( ...ben ik in gespecialiseerd …)sms door te sturen, op de knop “verzenden” kon drukken?
De kat die een kom melk omstoot,
...en je fototoestel dat, op het ogenblik waarop je denkt, daarvan de shot van je leven te maken, plots aangeeft dat de belichting onvoldoende is en jouw beeld dan maar drie seconden “verwerkt” alvorens een schimmig plaatje te tonen waarop niets herkenbaars meer te bespeuren is?
Die er daarenboven net als je GSM de brui aan geeft wanneer je beslist, om tegen je eigen principes in, het poezebeest toch maar gauw met flits, vast te leggen…
Je internetverbinding die uitvalt wanneer je dringend een adres dient op te zoeken?
De computer die opeens afsluit omdat hij zonder je medeweten de verbinding met Internet herstelde, ondertussen updates installeerde en omwille daarvan dient heropgestart te worden, precies op het moment dat jij de blog wou opslaan die je voor het grootste deel al had geschreven, maar in je enthousiasme even was vergeten te “saven”?
Zo ’n ochtend waarop de geest van Murphy rondwaart, op zoek naar een slachtoffer en kennelijk een manische drang heeft om zich eventjes met jouw leven te gaan bemoeien?
Wel zó was mijn voormiddag vandaag… je houdt het gewoon niet voor mogelijk. Wat fout kon gaan, liep nog fouter… het gebeurde gewoonweg allemaal in de tijdspanne van anderhalf uur.
Vandaag dus geen peis en vree in Huize DagEnDauw.
Hier zit een opgedraaid veertje achter de computer dat hoognodig aan ontspanning toe is…
Pllllooooooooooooiiiiiiiiiiiiiiiing!!!
Ziezo, da’s ook weer dat. Zou het dan toch nog goed komen?
Eh… Of toch niet?
Ach, jullie merken het wel of dit schrijfsel vandaag nog verschijnt, maar op dit ogenblik houd ik mijn buik en hart nog steeds vast. De ene effectief, omwille van de slappe lach die maar niet over gaat door alle hilarische toestanden die zich deze voormiddag, minuut na minuut hebben voorgedaan.
De andere in overdrachtelijke zin, omdat ik me nog nauwelijks kan voorstellen dat er mij vandaag ook maar één ding zal lukken.
Dus ook het publiceren van deze blog niet…
Ik doe nog precies één poging – wanneer die fout loopt, zet ik uit balorigheid de hoofdschakelaar van de elektriciteit uit voor vandaag… Morgen is er weer een dag.
Oké..., ben jij er klaar voor? Dan ik ook.
Here we go.
Shooooooooooot!
En?!? staat ie er?
° 0 °
