- copyright beeld en woord DagEnDauw -
Niet langer wenen de wilgen langs de weg,
opgedroogd zijn nu hun tranen,
die zich in lengte van zomerdagen,
overvloedig een weg naar buiten banen.
Zij aan zij staan ze daar, pal en onbewogen.
Schieten maar vol bij teveel warmte, water en licht.
Herfst noch koning winter zal hen ooit deren.
Slechts vreugde brengt hen uit evenwicht.
Wat de mensen ook mogen beweren,
wilgen willen weinig weten van verdriet.
Zelfs bij het afscheid van hun bladeren
treuren de meeste wilgen niet.
