Zagen zagen, wiedewiede wagen…
- Geveld - Foto DagEnDauw
Gebeten om terug aan de slag te gaan, ging ik gisteravond bij een bevriend meubelmaker langs om te zien of hij geen restanten hardboard had die hij kon missen. Wanneer je dat met Gesso prepareert, is het ideaal materiaal om op te schilderen.
Hij ging er zeker zijn werk van maken. 'Welke maat' wou hij weten, hij zou ze zelfs voor me verzagen. Ik was in de wolken, weldra vlieg ik er weer in.
Deze morgen, scheen de zon volop. Wat een prachtig schildersweer! Is het leven niet geweldig, om voor zoveel licht te zorgen? Daarvan kan je niet anders dan vrolijk worden en meteen in je startblokken gaan staan.
'Misschien toch maar beter al enkele op maat gezaagde hardboardplaatjes aankopen, zodat ik meteen aan de slag kan...?'
Vol enthousiasme de fiets op, naar de doe-het-zelf zaak.
Wat had je gedacht? Daar verkochten ze enkel een dikker formaat dat aan beide kanten glad was. Niet echt wat ik nodig had. Volgens de winkelbediende kon je nog enkel die soort op bestelling krijgen, maar slechts met een compleet pallet in één keer. Leuk! Ik bedankte vriendelijk.
Opeens meende ik me te herinneren dat er op zolder ook nog ergens één plaat lag. Misschien kon die me al een eind op weg helpen wanneer ik ze eerst zou verzagen, ... dacht ik.
Weer naar huis dan maar. De plaat was gauw opgesnord.
Nu had ik al màànden de zaag niet meer nodig gehad. Je raadt het dus al, toen ik ze uit de koffer haalde, kwam ik tot de vaststelling, dat er geen zaagbladen meer voor handen waren.
Voor een tweede maal dan maar terug richting doe-het-zelf-zaak om zaagbladen.
Wie dacht dat alles vanaf nu van een leien dakje zou verlopen heeft het verkeerd voor.
Blijkbaar veranderen ook zaagmachines op tijd en stond wel eens van model, en al stonden dan alle mogelijke gegevens van de mijne netjes genoteerd op een briefje, in de winkel wisten ze me niet te vertellen of ik nu model A dan wel model B van de universele zaagbladen nodig had.
Door alvast wat voorafgaandelijk "gezaag van mezelf" over het feit dat het al de tweede keer was dat ik voor niets erheen was gefietst, en ik een derde keer op één voormiddag toch wel iets teveel van het goede vond, heeft de winkelbediende me uiteindelijk een gebruikt exemplaar uit de zagerij mee gegeven als testmodel.
Immers, eens de verpakkingen geopend, werd er niet meer omgewisseld.
Wie weet komt men weldra nog eens op het lumineuze idee om na gebruik de hele zaagmachine weg te gooien.
Op hoop van zegen, of liever op hoop van 'zagen'... dan maar weer huiswaarts gefietst.
Tegen de middag aan wist ik eindelijk welk model het juiste was. Derde keer, goede keer dus.
Ondertussen is het al ruim na drie uur. Het hardboard is verzaagd en geprepareerd, maar gezien de droogtijd, was het schilderen zelf geen optie meer. Tegen het moment dat de plaatjes overschilderbaar zijn, is de avond immers alweer gevallen en al dat schitterende licht verdwenen... Een beetje jammer eigenlijk.
Maar morgen hé... Dàn gaan we er ècht tegenaan heb ik bij mezelf gezworen. Gebeure wat wil, ik geef beslist niet meer op dit keer.
